ערי־מקלט

אין „אַמעריקע׃ דאָס לאַנד פֿון װוּנדער“ האָט יעקבֿ קירשענבױם געשריבן אַז „קאַפֿײ רױאַל,” אײנער פֿון
די דעמאָלט־באַרימטסטע מילכיקע רעסטאָראַנען אין ניו־יאָרק, איז אַן עיר־מקלט פֿאַר ייִדישע שרײַבער, אַרטיסטן, און כּלל־טוערס. די פֿראַזע „ערי מקלט“ האָט ער פֿון חומש (במדבר35: 9-15 און דבֿרים 19: 1-13 ). דער באַגריף געפֿעלט מיר זײער. אַ רעסטאָראַן איז באמת אַ מקום־מקלט אױב מע קען זיך פֿאַרלאָזן אױף זײ און נישט האָבן קײן מורא זײ זאָלן נישט חלילה נוצן קײן מאַרגאַרין, באַװל־בױמל, און אַנדערע מכּות װאָס פֿאַרפּעסטיקן די הײַנטיקע אינדוסטריעלע מאכלים און אַפֿילו אַ סך „כּשרע“ אינדוסטריעלע פּראָדוקטן, פֿאַר קײן ייִדן נישט געדאַכט, אָבער נישט דאָס בין איך אױסן.

איך האָב אָנגעהױבן אַ נײַע בײַרובריק פֿאַר רעסטאָראַנען װאָס הײסט „ערי־מקלט“ אָדער
"Of paradise, and of the most famous gardens in the world, ancient and modern"
דער ענגלישער טיטל איז פֿון דזשאַן איװעלענס „אַצעטאַריע׃ אַ פּירוש אױף סאַלאַטן“

אַ שפּראַך דאַרף אױך אַ מאָל אַן עיר־מקלט.

ערי־מקלט “cities of refuge”

באַװל־בױמל cottonseed oil

Evelyn, John, and Howard Coppuck Levis. Acetaria. A Discourse of Sallets. The 2d ed. London,: B. Tooke, 1706.

Kirschenbaum, Jacob. Amerike: Dos Land Fun Vunder [America: The Land of Wonder]. Warsaw: Kh. Brzoza, 1939.